بوسه می زنم
بر دستهای کوچک و پینه بسته ات
خردسالی که بر دار قالی نشسته ای
درجای جای کشورپهناورم
ایران را می سازد
.......
سجده می کنم
بر پای نگاه تو دهقانی
که با عصاره جانت
زمین خشک
زمین مرده
را کشت می کنی
پاس می دارمت
کارگری که در هر نقطه جهان
در کارخانه ای با زحمت بازوی خویش
جهان را می سازی
و
سکوت بغض آلودخودرا که
سنگین تر ار هرفریادیست برچهره استثمارگرانی می کوبم
که از کنار کارگران سودجسته وبه آنان فخر می فروشند.
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
